Juryrapport Douglas Bennett Award

Prijsuitreiking van de Douglas Bennett Award

Rehabilitatiecongres 17 april 2013

Beste mensen,

Het is mij een eer en genoegen om hier namens het bestuur van Kenniscentrum Phrenos te mogen staan.

In Kenniscentrum Phrenos werken 32 instellingen samen met als doel het persoonlijk herstel en de maatschappelijke participatie te bevorderen van mensen met ernstige psychische aandoeningen.

Dat doen wij door in nauwe samenwerking met partners in het veld

kennis te ontwikkelen, te bundelen, te verspreiden en te laten toepassen

In behandeling, rehabilitatie en herstelondersteuning,

gericht op maatschappelijke integratie.

Vanuit kennis proberen wij het beleid ten aanzien van mensen met ernstige psychische aandoeningen te beïnvloeden.

In deze politiek lastige tijden is dat hard nodig.

Als we met zijn allen willen dat mensen met langdurige psychische aandoeningen kunnen deelnemen aan de samenleving.

Dan moeten we:

Ø     ruimte maken voor herstel van cliënten, aansluitend bij hun context

Ø     muren afbreken

Ø     allianties sluiten op wijk- en buurtniveau

Ø     met werkgevers, gemeenten en onderwijsinstellingen.

Alleen dan krijgen we een inclusieve samenleving voor elkaar.

Vandaag was een prachtige dag.

Met veel inspiratie en gedrevenheid.
Inspiratie die ook te boek stond bij Douglas Bennett.

De Engelse psychiater die heel veel heeft betekend voor de rehabilitatiebeweging.

Vandaag is het de zesde keer dat de Douglas Bennett Award wordt uitgereikt.

Die prijs krijg je niet zomaar.

We kennen de prijs eens in de twee jaar toe aan een project of praktijk waarin op inspirerende en voorbeeldige wijze wordt gewerkt aan het thema van vandaag 'Maatschappelijk integreren. Hoe kun je dat van elkaar leren?'

Deze projecten of praktijken moeten aan een aantal voorwaarden voldoen.

Ø     Ze moeten tenminste 25 cliënten bedienen

Ø     De praktijk mag niet te pril zijn, maar moet zich al minstens twee jaar hebben bewezen

Ø     Het moet zich onderscheiden door een eigen stijl in werkwijze of activiteiten,

Ø     Op systematische wijze de wensen en verlangens van cliënten en deelnemers op het gebied van sociale relaties exploreren,

Ø     zich mede baseren op onderzoekskennis

Ø     in de ontwikkeling en uitvoering gebruik maken van ervaringskennis en ervaringsdeskundigheid

Ø     inzicht bieden in de concrete resultaten voor de doelgroep

Ø     en een voorbeeld en inspiratiebron zijn voor andere rehabilitatieprojecten.

Beste mensen,

uit de 6 nominaties voor 2013 zijn de volgende drie projecten voor de Douglas Bennett Award geselecteerd:

>       het lectoraat Rehabilitatie van de Hanzehogeschool in Groningen

>       De WMO ambassadeurs GGZ van Cliëntenbelang Amsterdam

>       En het Naasten voor Naasten team van GGZ Eindhoven.

Dames en heren,

Het zijn 3 prachtprojecten.

De een gericht op scholing en rehabilitatie in den brede

De ander gericht op het inzetten van ervaringskennis

En de derde gericht op de rol van naasten.

Alle drie de invalshoeken zijn essentieel om de eigen kracht te vinden, herstel te bevorderen en integratie in de samenleving te bewerkstelligen.

Voor de jury was het niet makkelijk.

Het lectoraat bestaat dit jaar 10 jaar en heeft rehabilitatie breed en gedegen neergezet op gebied van leren, werk en sociale contacten, onder de bezielende leiding van Lies Korevaar.

In het reguliere onderwijs in Nederland staat rehabilitatie nadrukkelijk op de kaart.

Er zijn speciale opleidingen gerealiseerd voor rehabilitatie werkers en ervaringsdeskundigen.

Met behulp van begeleid leren hebben tal van mensen met ernstige psychische aandoeningen een nieuwe startkwalificatie verworven.

Herstel heeft een stevige plek gekregen in de activiteiten van het lectoraat door Wilma Boevink vanuit HEE te benoemen als bijzonder lector.

Het lectoraat bemoeit zich breed met de WMO in Groningen, Friesland en Drenthe, door met gemeenten en instellingen te kijken hoe participatie in en door de gemeenschap gerealiseerd kan worden.

Het lectoraat steunt mensen met ggz-problematiek in het vervullen van hun rol als vader of moeder.

Kortom, het lectoraat verbindt herstel, ervaringskennis en rehabilitatie

Het richt de blik naar buiten, verdiept en vernieuwt.

Dat is werken aan maatschappelijke integratie bij uitstek.

Wie kan daar nog tegenop?

Vlak de WMO-ambassadeurs uit Amsterdam niet uit!

Andrée van Es deed al een warm pleidooi voor ze! Al een dikke vijf jaar zetten Astrid, Henrike, Ria, Eddy,Tamara, Paul en Jeffrey zich dagelijks in voor cliënten met een ggz-achtergrond die op zoek zijn naar passende zorg.

Met succes weten deze ervaringsdeskundigen de aansluiting bij cliënten te vinden.  
Ze vragen door, zoeken uit en realiseren de voorziening die nodig is.

Regulier en niet-regulier

Onorthodox

Met aandacht en presentie

Vasthoudend en altijd naast de cliënt staand.

De ambassadeurs verlagen de drempel voor ggz-cliënten om van voorzieningen gebruik te maken, ze duwen deuren open die normaal dicht blijven.

Tegelijkertijd houden ze bij welke uitsluitingmechanismen ze tegenkomen in de praktijk,
wat verbeterd kan worden qua wachtlijsten, formulieren en bejegening,

en brengen dit in, in het reguliere overleg met de gemeente.

Het mes snijdt minstens aan twee kanten.

Deze ambassadeurs houden de gemeente scherp en brengen cliënten verder.

Onmisbaar in deze tijd van decentralisaties.

De derde nominatie is het Naasten voor Naasten team GGz Eindhoven. (Rob van Kol)

Overgevlogen uit Melbourne.

Werken sinds 2009 8 naastbetrokkenen in Eindhoven samen om steun te bieden aan nieuwe naasten.

De ervaringsdeskundige familieleden, geliefden en vrienden bieden steun aan naastbetrokkenen in hun zware tijd met een psychose situatie.

Ze bieden een luisterend oor en lotgenotencontact.

Ze bieden steun in de vele vragen.

Hoe kun je je rol als mantelzorger invullen zonder er zelf aan onderdoor te gaan? Hoe ga je om met schuldvragen?

Hoe kun je je broer, zus, geliefde, zoon of dochter het beste steunen?

Hoe gaat het eigenlijk met jou zelf?

De naasten zetten hun ervaringskennis in ten behoeve van nieuwe naasten.

Om hen te sterken in hun rol als naastbetrokkene.

En constructief invulling te geven aan de relatie cliënt-hulpverlener-naastbetrokkene.

Het Naasten voor Naasten team werkt nauw samen met het ACT team.

En is structureel ingebed in het Eindhovense.

Dames en heren,

Ik zei het al: 3 nominaties.

3 prachtprojecten

Met ieder een eigen invalshoek

Eigen kracht

Ieder onmisbaar

En betekenisvol

Het verschil zit hem in de reikwijdte en breedte van de projecten.

Dames en heren de winnaar is:

Het project dat niet 4, ook niet 5 maar 10 jaar bestaat.

Voor het gehele oeuvre van alles wat de afgelopen 10 jaar tot stand is gebracht willen wij het Lectoraat Rehabilitatie van de Hanzehogeschool Groningen de Douglas Bennett Award uitreiken!

Graag nodig ik Lies Korevaar en zijn team uit om naar voren te komen!

De prijs bestaat uit een oorkonde met een bedrag van 500,-

En de Sculptuur Binnen zonder kloppen!

De sculptuur beeldt uit:

Maatschappelijk integreren hoe kun je dat leren?

Open de deuren tussen ggz en samenleving.

Zodat cliënten in en uit kunnen lopen en er rechtstreekse verbinding is met alle domeinen van de samenleving!

Het kunstwerk is gemaakt van sloophout.

Talenten en kwaliteiten verdwijnen niet.

Van alle kwaliteiten kun je iets bijzonders maken!

Beste mensen, terwijl Lies en zijn team zich opmaken voor hun dankwoord, vraag ik aandacht voor de WMO ambassadeurs en het Naasten voor Naasten team.

Beste Astrid, Henrike en Rob.

Het werk dat jullie verzetten is ongelooflijk belangrijk,

Voor cliënten, hun naasten, gemeenten en zorginstellingen

en van onschatbare waarde.

Ga vooral zo door. We hopen nog veel van jullie te horen.

Dames en heren graag een hartelijk applaus voor de WMO ambassadeurs en het Naasten voor Naasten team.

Dan geef ik nu graag het woord aan Lies Korevaar van het Lectoraat Rehabilitatie.

Marry Mos                                                                       17 april 2013