Prijsuitreiking van de Douglas Bennett Award
Rehabilitatiecongres 17 april 2013
Beste mensen,
Het is mij een eer en genoegen om
hier namens het bestuur van Kenniscentrum Phrenos te mogen staan.
In Kenniscentrum Phrenos werken 32
instellingen samen met als doel het persoonlijk herstel en de maatschappelijke
participatie te bevorderen van mensen met ernstige psychische aandoeningen.
Dat doen wij door in nauwe
samenwerking met partners in het veld
kennis te ontwikkelen, te bundelen,
te verspreiden en te laten toepassen
In behandeling, rehabilitatie en
herstelondersteuning,
gericht op maatschappelijke integratie.
Vanuit kennis proberen wij het
beleid ten aanzien van mensen met ernstige psychische aandoeningen te
beïnvloeden.
In deze politiek lastige tijden is
dat hard nodig.
Als we met zijn allen willen dat
mensen met langdurige psychische aandoeningen kunnen deelnemen aan de
samenleving.
Dan moeten we:
Ø ruimte maken voor herstel van cliënten, aansluitend bij
hun context
Ø muren afbreken
Ø allianties sluiten op wijk- en buurtniveau
Ø met werkgevers, gemeenten en onderwijsinstellingen.
Alleen dan krijgen we een
inclusieve samenleving voor elkaar.
Vandaag was een prachtige dag.
Met veel inspiratie en
gedrevenheid.
Inspiratie die ook te boek stond bij Douglas Bennett.
Inspiratie die ook te boek stond bij Douglas Bennett.
De Engelse psychiater die heel veel
heeft betekend voor de rehabilitatiebeweging.
Vandaag is het de zesde keer dat de
Douglas Bennett Award wordt uitgereikt.
Die prijs krijg je niet zomaar.
We kennen de prijs eens in de twee
jaar toe aan een project of praktijk waarin op inspirerende en voorbeeldige wijze
wordt gewerkt aan het thema van vandaag 'Maatschappelijk integreren. Hoe kun je
dat van elkaar leren?'
Deze projecten of praktijken moeten
aan een aantal voorwaarden voldoen.
Ø Ze moeten tenminste 25 cliënten bedienen
Ø De praktijk mag niet te pril zijn, maar moet zich al minstens
twee jaar hebben bewezen
Ø Het moet zich onderscheiden door een eigen stijl
in werkwijze of activiteiten,
Ø Op systematische wijze de wensen en verlangens
van cliënten en deelnemers op het gebied van sociale relaties exploreren,
Ø zich mede baseren op onderzoekskennis
Ø in de ontwikkeling en uitvoering gebruik maken van ervaringskennis
en ervaringsdeskundigheid
Ø inzicht bieden in de concrete resultaten voor de
doelgroep
Ø en een voorbeeld en inspiratiebron zijn voor andere
rehabilitatieprojecten.
Beste mensen,
uit de 6 nominaties voor 2013 zijn
de volgende drie projecten voor de Douglas Bennett Award geselecteerd:
> het lectoraat Rehabilitatie van de Hanzehogeschool in Groningen
> De WMO ambassadeurs GGZ van Cliëntenbelang Amsterdam
> En het Naasten voor Naasten team van GGZ Eindhoven.
Dames en heren,
Het zijn 3 prachtprojecten.
De een gericht op scholing en
rehabilitatie in den brede
De ander gericht op het inzetten
van ervaringskennis
En de derde gericht op de rol van
naasten.
Alle drie de invalshoeken zijn
essentieel om de eigen kracht te vinden, herstel te bevorderen en integratie in
de samenleving te bewerkstelligen.
Voor de jury was het niet
makkelijk.
Het lectoraat bestaat dit jaar 10
jaar en heeft rehabilitatie breed en gedegen neergezet op gebied van leren,
werk en sociale contacten, onder de bezielende leiding van Lies Korevaar.
In het reguliere onderwijs in
Nederland staat rehabilitatie nadrukkelijk op de kaart.
Er zijn speciale opleidingen
gerealiseerd voor rehabilitatie werkers en ervaringsdeskundigen.
Met behulp van begeleid leren
hebben tal van mensen met ernstige psychische aandoeningen een nieuwe
startkwalificatie verworven.
Herstel heeft een stevige plek
gekregen in de activiteiten van het lectoraat door Wilma Boevink vanuit HEE te
benoemen als bijzonder lector.
Het lectoraat bemoeit zich breed
met de WMO in Groningen, Friesland en Drenthe, door met gemeenten en
instellingen te kijken hoe participatie in en door de gemeenschap gerealiseerd
kan worden.
Het lectoraat steunt mensen met
ggz-problematiek in het vervullen van hun rol als vader of moeder.
Kortom, het lectoraat verbindt
herstel, ervaringskennis en rehabilitatie
Het richt de blik naar buiten,
verdiept en vernieuwt.
Dat is werken aan maatschappelijke
integratie bij uitstek.
Wie kan daar nog tegenop?
Vlak de WMO-ambassadeurs uit
Amsterdam niet uit!
Andrée van Es deed al een warm
pleidooi voor ze! Al een dikke vijf jaar zetten Astrid, Henrike, Ria,
Eddy,Tamara, Paul en Jeffrey zich dagelijks in voor cliënten met een
ggz-achtergrond die op zoek zijn naar passende zorg.
Met succes weten deze
ervaringsdeskundigen de aansluiting bij cliënten te vinden.
Ze vragen door, zoeken uit en realiseren de voorziening die nodig is.
Ze vragen door, zoeken uit en realiseren de voorziening die nodig is.
Regulier en niet-regulier
Onorthodox
Met aandacht en presentie
Vasthoudend en altijd naast de cliënt
staand.
De ambassadeurs verlagen de drempel
voor ggz-cliënten om van voorzieningen gebruik te maken, ze duwen deuren open
die normaal dicht blijven.
Tegelijkertijd houden ze bij welke uitsluitingmechanismen
ze tegenkomen in de praktijk,
wat verbeterd kan worden qua wachtlijsten, formulieren en bejegening,
wat verbeterd kan worden qua wachtlijsten, formulieren en bejegening,
en brengen dit in, in het reguliere
overleg met de gemeente.
Het mes snijdt minstens aan twee kanten.
Deze ambassadeurs houden de
gemeente scherp en brengen cliënten verder.
Onmisbaar in deze tijd van
decentralisaties.
De derde nominatie is het Naasten
voor Naasten team GGz Eindhoven. (Rob van Kol)
Overgevlogen uit Melbourne.
Werken sinds 2009 8 naastbetrokkenen
in Eindhoven samen om steun te bieden aan nieuwe naasten.
De ervaringsdeskundige
familieleden, geliefden en vrienden bieden steun aan naastbetrokkenen in hun
zware tijd met een psychose situatie.
Ze bieden een luisterend oor en
lotgenotencontact.
Ze bieden steun in de vele vragen.
Hoe kun je je rol als mantelzorger
invullen zonder er zelf aan onderdoor te gaan? Hoe ga je om met schuldvragen?
Hoe kun je je broer, zus, geliefde,
zoon of dochter het beste steunen?
Hoe gaat het eigenlijk met jou zelf?
De naasten zetten hun ervaringskennis
in ten behoeve van nieuwe naasten.
Om hen te sterken in hun rol als
naastbetrokkene.
En constructief invulling te geven
aan de relatie cliënt-hulpverlener-naastbetrokkene.
Het Naasten voor Naasten team werkt
nauw samen met het ACT team.
En is structureel ingebed in het
Eindhovense.
Dames en heren,
Ik zei het al: 3 nominaties.
3 prachtprojecten
Met ieder een eigen invalshoek
Eigen kracht
Ieder onmisbaar
En betekenisvol
Het verschil zit hem in de
reikwijdte en breedte van de projecten.
Dames en heren de winnaar is:
Het project dat niet 4, ook niet 5
maar 10 jaar bestaat.
Voor het gehele oeuvre van alles
wat de afgelopen 10 jaar tot stand is gebracht willen wij het Lectoraat
Rehabilitatie van de Hanzehogeschool Groningen de Douglas Bennett Award
uitreiken!
Graag nodig ik Lies Korevaar en
zijn team uit om naar voren te komen!
De prijs bestaat uit een oorkonde
met een bedrag van 500,-
En de Sculptuur Binnen zonder
kloppen!
De sculptuur beeldt uit:
Maatschappelijk integreren hoe kun
je dat leren?
Open de deuren tussen ggz en
samenleving.
Zodat cliënten in en uit kunnen
lopen en er rechtstreekse verbinding is met alle domeinen van de samenleving!
Het kunstwerk is gemaakt van
sloophout.
Talenten en kwaliteiten verdwijnen
niet.
Van alle kwaliteiten kun je iets
bijzonders maken!
Beste mensen, terwijl Lies en zijn
team zich opmaken voor hun dankwoord, vraag ik aandacht voor de WMO
ambassadeurs en het Naasten voor Naasten team.
Beste Astrid, Henrike en Rob.
Het werk dat jullie verzetten is
ongelooflijk belangrijk,
Voor cliënten, hun naasten,
gemeenten en zorginstellingen
en van onschatbare waarde.
Ga vooral zo door. We hopen nog
veel van jullie te horen.
Dames en heren graag een hartelijk
applaus voor de WMO ambassadeurs en het Naasten voor Naasten team.
Dan geef ik nu graag het woord aan
Lies Korevaar van het Lectoraat Rehabilitatie.
Marry Mos
17 april 2013
